Επιτέλους ξημερώνει μία άσπρη μέρα!

Κανείς δεν μένει άπραγος και τίποτα ανέπαφο, στο «διασημότερο χειμωνιάτικο σόου του κόσμου», στο «διαδραστικότερο έργο στον πλανήτη Γη», στο «καλύτερο οικογενειακό θέαμα που είδε ποτέ το κοινό»! Κορυφαίοι κλόουν, εξαίσιες μελωδίες, εκπληκτικοί φωτισμοί, ευρήματα μίας αχαλίνωτης φαντασίας και εντυπωσιακά εφέ, συνθέτουν από κοινού ένα απίστευτα διαδραστικό περιβάλλον απ’ το οποίο δεν απουσιάζει ακόμη και η προσομοίωση μίας αληθινής πολικής χιονοθύελλας.

«Οι κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούν μέσα στην αίθουσα με αποκορύφωμα βέβαια την απίστευτα αληθοφανή χιονοθύελλα που αποτελεί το must της παράστασης, στην πραγματικότητα ζεσταίνουν αφάνταστα τις καρδιές των ανθρώπων».

Τα ζευγαράκια αγκαλιάζονται, σηκώνονται όρθια και φιλιούνται, τα χέρια απλώνονται αναζητώντας τα χέρια των συντρόφων.

Η ανάγκη των ανθρώπων να εκφράσουν την αγάπη τους, τα αισθήματα συμπάθειας, αλληλεγγύης, συντροφικότητας, είναι εμφανής και σαφώς έκδηλη.

Ο απομονωτισμός σπάει σαν τον πάγο στην έναρξη, η μοναξιά, η θλίψη, ο ατομισμός εξαφανίζονται.

Η μαγική παράσταση ενώνει όλη την αίθουσα σε μία παρέα, μετουσιώνει το κοινό σε συντροφιά, πλάθει την πιο άνετη, την πιο γλυκιά, την πιο θερμή ατμόσφαιρα.

Τα παιδιά εκστασιάζονται, παίζουν με το χιόνι, χοροπηδούν. Οι ενήλικες γελούν και αναστενάζουν με ευχαρίστηση. Εξάλλου το Slava’s Snowshow είναι μία παράσταση που απευθύνεται με ίσους όρους σ’ όλες τις ηλικίες.

Πραγματικά κανείς δεν μένει άπραγος και τίποτε ανέπαφο σ’ όλους τους χώρους και καθ’ όλη τη διάρκεια. Όλοι οι θεατές συμμετέχουν, γι’ αυτό άλλωστε η διεθνής κριτική χαρακτήρισε το σόου, ως το «διαδραστικότερο οικογενειακό θέαμα του κόσμου». Οι άνθρωποι υποδέχονται τη χιονοθύελλα με σηκωμένους γιακάδες, πετούν «χιονόμπαλες», παίζουν με τις νιφάδες, βοηθούν να απλωθεί ένας γιγάντιος «ιστός αράχνης» στην αίθουσα, ανεβαίνουν στη σκηνή συμμετέχοντας στη δράση, καθορίζοντας την εξέλιξη και την πλοκή του έργου.

Όσοι στο διάλειμμα κάνουν το λάθος να βγουν έξω για ξεμούδιασμα κι ένα τσιγάρο, επιστρέφουν τρέχοντας μόλις συνειδητοποιήσουν πως η παράσταση συνεχίζεται. Μία παράσταση non stop, που ακόμη και στο φινάλε έχει να πει ακόμη πολλά.

Μέσω ενός εμπνευσμένου και περίτεχνου χαιρετισμού των καλλιτεχνών, που παίζουν βόλεϊ με τους θεατές, με μπάλες που διογκώνονται μαγικά «καταλαμβάνοντας» την αίθουσα και οδηγώντας τους στην έξοδο.

Θεατές με έντονα τα συναισθήματα στα πρόσωπα τους, στη φωνή, στις χειρονομίες τους. Κάποιοι βουρκωμένοι, αρκετοί συγκινημένοι, όλοι ενθουσιασμένοι, χαμογελαστοί, ευτυχισμένοι! Θεατές πλήρεις!!!

Πότε άλλοτε σε μία παράσταση το δάκρυ δεν συγγένεψε τόσο πολύ με το γέλιο. Ποτέ άλλοτε στη σκηνή δεν ταυτίστηκε τόσο απόλυτα η ψυχική ευδαιμονία, ο πνευματικός προβληματισμός με τη διασκέδαση, τη χαρά, την εκτόνωση!

Υπεύθυνοι για τούτο το καλλιτεχνικό θαύμα, αυτοί οι εξαιρετικοί μίμοι και κλόουν που συνδυάζουν στις βαθιές και ουσιαστικές ερμηνείες τους, την ιστορία και την παράδοση της τέχνης τους με τις πλέον σύγχρονες τεχνικές και αντιλήψεις. Πρόκειται για κλόουν του 21ου αιώνα, για μεγάλους ηθοποιούς, για αξιοθαύμαστους μίμους με τεράστιες υποκριτικές ικανότητες και τη δυνατότητα να παρασέρνουν συναισθηματικά το κοινό – στιγμιαία – από το ένα άκρο στο άλλο.

Απ’ τη νοσταλγία, τον σκεπτικισμό, τη μελαγχολία, τη θλίψη για το μάταιο τούτο κόσμο που ζούμε, ως τη σαρκαστική υπονόμευση αυτής ακριβώς της τραγελαφικής ματαιότητας. Προσφέροντας ως πολύτιμο αντίδωρο στις αισθήσεις των θεατών, στη ψυχή των ανθρώπων, την άδολη χαρά, το πηγαίο γέλιο και κυρίως την αισιοδοξία και την ελπίδα!

Η ιστορία είναι απλή και εύληπτη για όλους, αφού η παντομίμα είναι η απόλυτη διεθνής κατανοητή γλώσσα. Ένας άνθρωπος, ο κίτρινος κλόουν Slava, απογοητευμένος από τη συμπεριφορά των υπόλοιπων ανθρώπων, γίνεται αναχωρητής.

Έτσι αποφασίζει να εγκαταλείψει την πόλη και τους ανθρώπους, καταφεύγοντας στη φύση και στην απομόνωση της Ανταρκτικής.

Εκεί όμως, κάθε άλλο παρά μόνος είναι τελικά! Η Ανταρκτική δεν είναι μία έρημος. Είναι μία ήπειρος που σφύζει από ζωή! Χιλιάδες πιγκουίνοι (πράσινοι κλόουν), παιχνιδιάρηδες, ζαβολιάρηδες, αστείοι, αδέξιοι και κυρίως άκρως κοινωνικοί, δεν αφήνουν τον Slava στην ησυχία του. Η επαφή είναι μοιραία και για τα δύο μέρη. Και οι δύο πλευρές μαθαίνουν νέα πράγματα, δανείζονται συνήθειες, μιμούνται συμπεριφορές. Το μίγμα που δημιουργείται είναι άκρως «εκρηκτικό» και νομοτελειακά ξεσπά, ξεχειλίζει από τη σκηνή, καταλαμβάνει την πλατεία, τους εξώστες, τα φουαγιέ του θεάτρου, συμπαρασύροντας τους θεατές σε ένα μοναδικό, γοητευτικό, αξέχαστο παιχνίδι! Ανάγοντας την παράσταση σε αληθινή εμπειρία ζωής, αφού η διαδραστικότητα του σόου δεν έχει κανένα προηγούμενο.

Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι φανταστική! Το περιβάλλον ποιητικό, η αισθητική της παράστασης υπεράνω κριτικής. Εκπληκτικοί φωτισμοί, φαντασμαγορικά σπέσιαλ εφέ, απίστευτα ευρήματα και ιδέες συνθέτουν ένα ονειρικό σκηνικό πλαίσιο. Πλοία που ταξιδεύουν σε θάλασσες από εκτυφλωτική ομίχλη, γιγάντιοι ιστοί αράχνης τυλίγουν το θέατρο – και με τη βοήθεια του κοινού, ομπρέλες στροβιλίζουν στον αέρα καταβρέχοντας, φυσαλίδες αιωρούνται, κλόουν ίπτανται κυνηγώντας τες, σκούπες σκουπίζουν μόνες τους, παλτά «ζωντανεύουν» και γίνονται άνθρωποι, μπάλες διογκώνονται πετώντας, ένα «Βόρειο Σέλας» εμφανίζεται σε απόσταση αναπνοής, λαμπερά φεγγάρια και αστέρια πλαισιώνουν έναν απέραντο, νοσταλγικό, νυχτερινό, έναστρο ουρανό! Κάπου εκεί αρχίζουν να πέφτουν οι πρώτες νιφάδες χιονιού, σε λίγο γίνονται χιλιάδες και μετά το «στρώνει» κανονικά!

Λίγο αργότερα ξεσπά η πολική χιονοθύελλα, μ’ έναν πανίσχυρο αέρα να λυσσομανά, σπρώχνοντας τις χιονονιφάδες στην αίθουσα, δημιουργώντας έναν αληθινό πανζουρλισμό. Οι θεατές συμπεριφέρονται όλοι σαν μικρά παιδιά! Χορεύουν, αγκαλιάζονται, παίζουν με το χιόνι, ακούγοντας επιλεγμένες εξαίσιες μουσικές.

Συνθέσεις του Beethoven, το Carmina Burana του Orff, τους Δρόμους της Φωτιάς του Βαγγέλη Παπαθανασίου και πανέμορφες πρωτότυπες δημιουργίες σαν το Blue Canary, να αναμειγνύονται με ήχους τριζονιών και κελαηδίσματα πουλιών.

Σ’ αυτή την «τρελή» και πανέμορφη παράσταση δεν υπάρχει επίσης διάλειμμα, ούτε κάποιο συμβατικό φινάλε. Η δράση δεν σταματάει ποτέ!

Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι για εικοσιπέντε χρόνια αποτέλεσε ένα must see θέαμα για τη Νέα Υόρκη, ούτε που στις διεθνείς περιοδείες της δημιουργεί πάντοτε ασφυκτικά sold out. Ούτε τυχαίες είναι οι διθυραμβικές κριτικές, ούτε τα κορυφαία θεατρικά βραβεία που απέσπασε, όπως το «Time Out» και το βραβείο «Λόρενς Ολίβιε».

Φυσικά δεν είναι καθόλου μα καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι μένει αξέχαστη στους θεατές, οι οποίοι τη συζητούν για βδομάδες και μήνες μετά, ενώ οι περισσότεροι πηγαίνουν και τη βλέπουν ξανά και ξανά και ξανά!