WOODY …για όλους!

«Ο τύπος με το κλαρινέτο δεν σηκώνει τα μάτια του να κοιτάξει το κοινό. Τα μάτια τού κοινού όμως είναι καρφωμένα επάνω του - άραγε, σκέφτεσαι, μπορεί κανείς να δώσει ζωή σε μια ταινία και να σκηνοθετεί νεο-ορλεάνικη τζαζ; … Ας μην το παιδεύουμε, Γούντι Άλεν χωρίς μουσική είναι Γούντι Άλεν χωρίς ατάκες, χωρίς νευρώσεις, χωρίς Μανχάταν, χωρίς μεταφυσικές ανησυχίες, χωρίς all that jazz!!»

Με το χαρακτηριστικό αυτό τρόπο υποδέχτηκε το 2005 μια αθηναϊκή εφημερίδα, τον Γούντι ‘Αλεν για τη μία και μοναδική εορταστική του εμφάνιση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.

Ο πλέον διάσημος «Ευρωπαίος» Αμερικανός καλλιτέχνης, ο ζωντανός θρύλος του Μανχάταν και της Νέας Υόρκης, ο Γούντι Άλεν ήρθε λοιπόν στη χριστουγεννιάτικη Αθήνα, να λαμπρύνει τις γιορτές μας με την παρουσία και το ταλέντο του, να μας ευχηθεί με τον δικό του αξεπέραστο και ιδιαίτερο-μουσικό τρόπο, «καλή χρονιά».

Μαζί του μια φανταστική Jazz ορχήστρα από την πολύπαθη τελευταία Νέα Ορλεάνη, η «New Orleans Jazz Band» με προεξάρχοντα τον εξαιρετικό Έντι Ντέιβις. Ο ίδιος ο Έντι Ντέιβις (Eddy Davis) είναι και στο μπάντζο, στο μπάσο και στο πιάνο ο Κόναλ Φόουλκς (Conal Fowkes), στη ντραμς ο bΡομπ Γκαρσία (Robert Garcia), στο πιάνο η Σίνθια Σέγιερ (Cynthia Sayer), στην τρομπέτα ο Σάιμον Γουέτενχολ (Simon Wettenhall), στο τρομπόνι ο Τζέρι Ζίγκμοντ (Jerry Zigmont) και βέβαια στο κλαρινέτο ο ίδιος ο Woody Allen αυτοπροσώπως.

Μια κλασική και φημισμένη Jazz μπάντα λοιπόν που η αξία της είναι αναμφισβήτητη και μαζί της το ζωντανό σύμβολο της σύγχρονης ανατρεπτικής και ρηξικέλευθης Νεοϋρκέζικης δημιουργίας. Σύμβολο επίσης του Μανχάταν, κάτι σαν το περίφημο Σέντραλ Παρκ και το Εμπάιαρ Στέιτ Μπίλντινγκ, για όσους επισκέπτονται την Νέα Υόρκη και σχηματίζουν ουρές κάθε Δευτέρα βράδυ έξω από το Carlyle Club στη Μάντισον Άβενιου για να τον δουν και να τον ακούσουν από κοντά.

Παρ’ ότι ο ίδιος παραπονιέται συχνά πως τον αγαπούμε πολύ περισσότερο εμείς οι Ευρωπαίοι παρά οι ίδιοι οι Αμερικανοί:

«Για κάποιο λόγο με εκτιμούν πιο πολύ στην Ευρώπη, ας πούμε για παράδειγμα στη Γαλλία, απ’ ότι στην πατρίδα μου. Φαίνεται πως οι μεταφράσεις και οι υπότιτλοι εκεί πρέπει να είναι εξαιρετικοί!»

μας λέει σε μια από τις πασίγνωστες ρήσεις του με το αστείρευτο χιούμορ του.

Ο άνθρωπος λοιπόν που θα «απεχθανόταν ο ίδιος τις ταινίες του γι’ αυτό και δεν τις βλέπει καθόλου», ο σκωπτικός στοχαστής που «για το μόνο που έχει μετανιώσει είναι πως δεν γεννήθηκε στη ζωή κάποιος άλλος», ο «Νευρικός εραστής» των εφηβικών μας χρόνων, μας συστήνεται από κοντά με την άλλη του ιδιότητα, αυτή του μουσικού σολίστα.

Παίζοντάς μας αυθεντική classic jazz της Νέας Ορλεάνης, γλυκιά και νοσταλγική, χαρούμενη και θλιμμένη συνάμα, όπως ακριβώς και οι ταινίες του. Μόνον που ακόμη και αν δεν το ήθελε αυτό ο ίδιος, στις αποσκευές του εκτός από το κλαρινέτο του, ταξιδεύει μαζί του και η αύρα ενός ζωντανού θρύλου, του μοναδικού Αμερικανού ίσως που κατάφερε να είναι ταυτόχρονα ο απόλυτος super star από τη μια και ένας σύγχρονος φιλόσοφος από την άλλη.

Και όσο κι αν όπως δηλώνει ο ίδιος «δεν παίρνει την τέχνη του και πολύ στα σοβαρά», είναι η ίδια τέχνη που όλους εμάς μας έμαθε πως η υψηλή αισθητική μπορεί κάλλιστα να είναι ταυτόχρονα λαϊκό θέαμα και διασκέδαση.

Τα 3 OSCAR, οι 9 ΧΡΥΣΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ, οι 20 υποψηφιότητες για OSCAR συνθέτουν μια ταυτότητα που ανάγεται αυτοδίκαια σε διεθνές διαβατήριο, ικανό ν’ ανοίξει τις πόρτες όλων των κοινωνιών, τις πόρτες της καρδιάς μας!